Merhaba arkadaşlar,
Size bir zamanların 42-44 beden giyen şuanda da 34-36 giyen biri olan kendi öykümü anlatmak istiyorum. Çocukluğumda gayet cılız, annesinin kaşıkla peşinde koştuğu biriydim. 5. sınıftayken bile 20 kiloydum, görenler üzülürdü halime ne garip:D Ergenlik döneminde ki bu ortaokul 3. sınıfa denk geliyor, hızla hatta şiddetle kilo almaya başladım.
Bu duruma ergenlikte rastlanıyormuş yani vücut gereksiz yere yağ depoluyormuş. Artık lisedeyken 160 boylarında 69 kilo halimle yani deyim yerindeyse fıçı gibi takılırdım.
Tüm akrabalardan kilo vermeme ilişkin laflar duyardım, içten içe çok üzülür ama hiç umrumda değilmiş gibi davranırdım. Yediğime içtiğime pek dikkat etmezdim, ekmek ve hamur işlerini fazlaca tüketirdim aynı zamanda fast food canavarıydım diyebilirim :D
Liseden mezun olup üniversiteye başladım hala aynıydım ve bir şeyler yapmam gerektiğini hissettim ama zayıf olmak benim için çoooook uzaklardaydı, hayaldi, büyük bir hayaldi..
1.sınıfın sonlarına doğru kendi kendime diyet uyguladım 60 kiloya düştüm daha sonra 2. sınıfta belli bir zaman sonra yine diyet yaptım ve 57 kiloya düştüm, mezun olana kadar aynı kilodaydım.
Mezun olduktan sonra yediğim içtiğim her şeye çok fazla dikkat etmeye başladım, tabi bu dönem evlilik arefesine denk geldiğinden stres unsuruda etkiliydi 53 kiloya düştüm. Şimdi evleneli 2 yıl dolucak nerdeyse ve ben 50 kiloyum. Eski fotoğraflarıma bakınca kocaman bir kafa görüyorum sadece:D Geçenlerde liseden eski bir dostla karşılaştım beni görünce inanamadı kurduğu cümle şu oldu "kafanın geri kalanı nerde?" :D çok güldüm, gerçekten rüya gibi şuanki durumum.
Ama kilolara fena halde takık bir insana dönüştüm, akşamları asla yemek yiyemiyorum,sadece kahvaltıda ekmek yiyorum o da en fazla 3 dilim. Bir çok şeyin eski tadı yok zaten artık.7 yıldır çayımı şekersiz içiyorum, günde 1 demlik çay içiyorumdur heralde:D Eskiden hergün yediğim patates kızartmasını artık ayda bir yiyorum, canım istemiyor. Hayat tarzım değişti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder